Dedenin Eşine Yazdığı Mektubu

100 yaşında hayatını kaybeden adamın eşine yazdığı duygu dolu mektubu...
 

Ramazan Bayramı’nda dedesinin boş evine giden ve bir sandığın üzerinde günlüğü bulan Yayla, dedesinin anneannesine yönelik satırlarını okurken duygulu anlar yaşadı. Servet Yayla, daha sonra günlüğü annesi İclal Yayla’ya verdi. İclal Yayla da günlükte babasının annesine olan büyük aşkını görünce gözyaşlarına hakim olamadı.
Bafra ilçesi Kolay Mahallesi’nde 3 çocuk babası olan ve 7 torunu bulunan İdris Öztürk, 2015 yılında, eşi Mürvet Öztürk’ü 88 yaşındayken kaybetti. İdris Öztürk de geçen yıl 100 yaşında hayatını kaybetti. İdris Öztürk’ün 7 Aralık 2015’e kadar tuttuğu günlüğünü torunu Servet Yayla buldu. Ramazan Bayramı’nda dedesinin boş evine giden ve bir sandığın üzerinde günlüğü bulan Yayla, dedesinin anneannesine yönelik satırlarını okurken duygulu anlar yaşadı. Servet Yayla, daha sonra günlüğü annesi İclal Yayla’ya verdi. İclal Yayla da günlükte babasının annesine olan büyük aşkını görünce gözyaşlarına hakim olamadı.
DEVAMI İÇİN GÖRSELE TIKLAYIN
Dedesi ve anneannesinin zorlu geçen hayat hikayeleriyle ilgili konuşan Servet Yayla, şunları anlattı: “Dedem henüz askerden yeni geldiği zamanlarda teyzesinin kızı Mürvet’i kaçırarak evlenmişler. 70 yılı aşkın süre bir yastığa baş koydular. 3 çocukları, 7 torunları, 7 de torunlarının çocukları oldu. Ömürlerinin büyük kısmını Kolay Mahallesi’nde geçirdiler. 1 asırlık, 2 ömre sığan, yokluk içinde geçen yıllarda yaşanan sıkıntılara rağmen birbirlerinden hiç vazgeçmemişler. Hayattalarken o yılları biz torunlarına hep anlatırlardı. Dile kolay; 2 Dünya Savaşı gördüler. Onların dönemlerinde köylerde elektrik yoktu. Sabah ezanı ile uyanıyorlar, gündüz tarlada, gece olunca da gaz lambası ışığında, ip başına ücret alarak tütün diziyorlardı. Zor günler geçirmişler. Şehir merkezine ulaşmak için at arabası ile saatlerce yol katetmeleri gerekiyordu. Daha sonra biri annem İclal Yayla olmak üzere dedemin 3 çocuğu oldu. Onlar da bu yoksulluktan paylarını almış, gençlik yıllarına kadar annelerinin onardığı yamalı elbiselerini giyerlermiş. Aradan geçen yıllar birçok şeyi değiştirse de, değişmeyen en güzel şey İdris dedemin Mürvet anneanneme olan aşkıydı. Hala ilk günkü kadar taze ve güçlüydü.”
Dedesinin anneannesini çok sevdiğini ifade eden Yayla, “Önce Mürvet anneannem amansız bir hastalığa kurban gitti. Aradan 1 yıl geçmişti ki, dedem de kurtuluşu olmayan başka bir hastalığa yakalandı. Dayılarım ve annem, dedem için ellerinden ne geliyorsa yaptılar. İstanbul ve Samsun’da birçok hastane dolandılar hep birlikte. Ne yaptılarsa olmuyordu. Sanki dedemin de iyileşmek gibi bir niyeti yoktu. Belki de onu tek mutlu eden şey, anneanneme kavuşacak olmasıydı. Öyle de oldu. Anneannemin ölümünün üzerinden 2 yıl geçmiş ve 100 yıllık bir ömür defteri kapanmıştı. Bayram günlerinde dolup taşan dedemin köyde yaptıkları ev artık boştu. Her ikisinin yokluğunda geçen ilk Ramazan Bayramı sabahında, dedemin odasındaki sandığın üzerinde bir defter buldum. Hastalıkların pençesinde geçen o günleri, birbirlerine olan aşklarını ve hatta çok sevdiği Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’a dair not bile vardı içinde. Sonra onu anneme verdim. Annem o defteri okumaya başlayınca gözyaşlarını tutamadı. Dedem en son 7 Aralık 2015 tarihinde günlüğüne son kelimeleri yazmış. Ondan sonrasını yazmamış. O tarihten sonra da hastalandı ve pankreas kanseri oldu. Ardından da anneannemin ölümünden 2 yıl sonra da dedemi pankreas kanserinden kaybettik” diye konuştu.

İdris Öztürk’ün günlüğüne yazdığı notlardan bazıları şöyle:

13.01.2012: Hava açık. Geçtik hastaneye. Anjiyoya şimdilik ihtiyaç görülmedi. İlaçları kullanacağız. Tekrar Osmaniye’ye geldik. 3 gündür çok başım ağrıyor. Koluma alet takıldı tansiyon için.

11.03.2012 Pazartesi: Halkalı, Çapa, Siyami Ersek, Cerrahpaşa, memuru Halkalı’da bulduk. Fakat sonu iyi gelmeyecek gibi. Biraz düzeldim. Ama işler değişiyor. Allah yaradan bilir.






20.03.2012: Çok hastalandım. Tekrar ölümle karşı karşıyayım.



11.08.2014 Pazartesi: Tayyip Cumhurbaşkanı. Hayırlı olsun.



16.10.2015 Cuma günü: Üzüntülü günlerim. Mürvet’i fakülteye (19 Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi) gönderdik. Yaraları çok ağır. Yemek yiyemiyor. Mama veriliyor.



21.10.2015: Mürvet fakültede. Saat 4’te telefonda konuştuk. Yemesini istedim. Benden turşu istedi. Başka şey iste dedim. O kolay. Sana yazarım bir tanem. Ah yaşlılık! Her birimiz bir yerde. Kahroluyorum. Körpe Mürvet’im. Her birimiz bir yerde. Keşke köyde olsaydın da birbirimize doya doya baksaydık. Temiz körpem. Dayanamıyorum yavrum. Ne kadar zor ayrılık.

23.10.2015: Yandım yavrum. Yandım. Direncim tükendi. Sana sabaha kadar dua ettim. Yaradan kabul etsin. Uyku tutmuyor gözlerimi. Bugün Cuma. Allah’ım sana sonsuz şifalar versin. Bir tanem. Dünyam karardı. Allah’ım. Gecelerim gündüze döndü. Yandım. Yandım. Ciğerim kül oldu. Dünyam karardı. Sabır Rabbim.


02.11.2015 Pazartesi: Mürvet’imin ölüm tarihi. İkindi namazına müteakip defin edildi. Dünyam göçtü. Mekanı cennet olsun Rabbim. Bir tanem.



03.12.2015 Çarşamba: İstanbul’dayız hamdolsun Yaradan’a yeniden. Eski hatıralarım yenilendi. Dünyam yine göçtü. Çok zor Allah’ım bu hatıra.



07.12.2015 Cumartesi: Mevlüt yapıldı. İstanbul’dayız. Geceler gündüz olmuyor. Allah’ım sabır.
Reklamlar
01 Temmuz 2022
Reklamlar

Bunları da İzleyebilirsiniz

Yarından itibaren geçerli olacak Sebebi belli degilmi Emekliye rekor artış