Şöyle ki, Tavşanın kafası kedi kafasına, kulakları eşek kulağına, burnu fareye, bıyıkları kediye, arka ayakları köpek ayaklarına, ön ayakları kedi ayaklarına ve kuyruğu da domuz kuyruğuna benzemektedir. Yani dinimizde yenmesi haram olan neredeyse bütün hayvanların izleri (alametleri) bu hayvanda vardır. Zira tavşan etine mekruh diyenler bu bilgileri de dikkate alarak yola çıkmaktadır.
Şiiler ve Aleviler de tavşan etini yemezler. Bunun sebebi ise tavşanın tıpkım insanlar gibi hayız (adet) görmesi ve Resulullah (sav) Efendimizin tavşan etini yememiş olmasıdır. Öncelikle Resulullah Efendimizin tavşan etini yememesi onu haram kılmaz. Zira o, soğan ve sarımsak da yemezdi. Bunları mescide gideceği zaman kötü kokup insanları rahatsız etmemek için yememiş ve ümmetini de bu hususta uyarmıştır.
Yani toplum içine girmemek kaydıyla yenmesi için izin vermiştir. Ayrıca Tavşan yırtıcı bir hayvan değildir ve leş yemez, geyik gibidir, ot yiyerek beslenir. Hülâsa, tavşan etinin mekruh olduğunu söyleyenlerin dayandığı bazı rivâyetler var ise de, âlimler bunlardan mekruh hükmünün çıkmayacağında ittifak etmişler ve tavşan etinin haram olduğuna dair herhangi bir delil olmadığından dolayı da helal olduğunu açıkça yazmışlardır.
