istanbulda bir kız öğrenci yurdu önü! Baba kızını yurda bırakıyor,

İstanbulda bir kız öğrenci yurdu önü!

Baba kızını yurda bırakıyor,

kız babasına: “baba bari 10 TL” ayeti diyor

Baba: “kızım vallahi yok” diyor.

Kız boynu bükük yurda girerken konuşan bir esnaf babaya 100 TL uzatıyor ve çabuk diyor kızı geri çağır

Arka cebimde yaşayabiliyordu, al bu parayı de diyor.

Adamın gözleri dolu olmadan önce yok diyor ama sonra aktarılan parayı ve kızını çağırıp veriyor;

Kız mutlu yurda katılıyor.

Olaya şahit olan başka bir esnaf (lokantacı) yurdunun girişine girip yurda oğlunun giren kızı çağırın diyor

Kız geliyor.

Kıza “kızım ne zaman acıkırsan gel yemeğinden benden, ne zaman harçlıksız alınanın gel harçlığının bende” diyor. Kız peki amca teşekkürler diyip gidiyorum.

Hemen akabinde, esnaf yolda gördüğü başka bir arkadaşına ortak bağlantılarından bir yardım merkezinin yetkilisine nasıl ulaşabiliriz diye soruyor ve olay anlatılıyor.

Bu sefer o kızı çağırıyor.

Kıza diyor ki şu şu evrakları çıkartın, sana 10 ay boyunca...

Detay

DEVAMİ 👉

istanbulda bir kız öğrenci yurdu önü! Baba kızını yurda bırakıyor, kız babasına: “baba bari 10 TL versen diyor” Baba: “kızım vallahi yok” diyor. Kız boynu bükük yurda girerken konuşmayı duyan bir esnaf babaya 100 TL uzatıyor ve çabuk diyor kızı geri çağır Arka cebimde kalmış, al bu parayı de diyor. Adamın gözleri dolu dolu önce yok diyor ama sonra alıyor parayı ve kızını çağırıp veriyor parayı; Kız mutlu yurda giriyor. Olaya şahit olan başka bir esnaf (lokantacı) yurdun danışmasına girip yurda son giren kızı çağırın diyor Kız geliyor. Kıza “kızım ne zaman acıkırsan gel yemeğin benden, ne zaman harçlıksız kalırsan gel harçlığın bende” diyor. Kız peki amca sağol diyip gidiyor. Hemen akabinde, esnaf yolda gördüğü başka bir arkadaşına ortak tanıdıkları yakındaki bir yardım kuruluşunun yetkilisinine nasıl ulaşabiliriz diye soruyor, ve olayı anlatıyor. Bu sefer o kızı çağırtıyor. Kıza diyor ki şu şu evrakları çıkart, sana 10 ay boyunca ayda 500 TL, o sırada gözleri kızın ayakkabılarına takılıyor. Eski, yıpranmış. Diyor ki şimdi şu 500 TL yi al ihtiyaçların vardır senin. Siz diyor kız hangi vakıfsınız.Devamı amacıyla gorsele doku63nun

Kızım diyor arkadaş, biz kimseye bağlı değiliz, Allah rızası İçin bütün bunlar. Ama diyor tek bir şartım var mezun olup maaş almaya başladığın zaman sende köyünden bir ihtiyaç sahibine aldığın burs kadar burs vereceksin. Kız diyor ki +Bunu nasıl kontrol edeceksiniz? Onu senin vicdanın kontrol edecek diyor! Ve ayrılıyor. Diyor ki yarım saat sonra kızı caddede gördüm, elinde bir ayakkabı poşeti, yüzünde koskocaman bir gülümseme; o mutlu ben mutlu! İyi ki bu ülkenin güzel ve merhametli insanları var. Zaten Allah bu milletin, mazlum ve ihtiyaç sahiplerine gösterdiği merhamete karşılık bir sürü belayı başımızdan def etmedi mi? Allah iyilik yapan veya iyiliğe kapı aralayan kullarından eylesin; iyilerle karşılaştırsın. Amin! Konuya hikaye, masal diyen arkadaşları üzülerek takip etmekle beraber, kızamıyorum da. O kadar çok manipüle edildi ki sosyal medya. İster gerçekliğine inanın ister inanmayın ama Asla iyilik yapmaktan vazgeçmeyin.

Adım, Züleyha. Boluluyum fakir bir ailenin kızı olarak zor şartlarda okudum öğretmen oldum. İlk tayinim Malatya Pütürge'ye çıktı. Üç yıl dağ köyünde vazife yaptım. Beni hayatımda görmediğim ve göremeyeceğim ilgi, alaka ve şefkatle bağırlarına bastılar. Okulun minik bir tek odalı lojmanına yerleştim ama bir gün bile orada yatmadım. Köyün merhamet meleği İmmihan Teyze ve yaşlı kocası Derviş Amca "Bizde kalacaksın, seni asla bir tek bırakmayız" dediler. Evlatları oldum. Evin kızı oldum. Bildiğiniz bir evin kızı nasılsa aynen ben de öyleydim. Yedirdiler, içirdiler, hastalandılar, ağladılar, güldüler... Bu tarz şeylerin hepsini birlikte yaşadık. Onlar yarım Türkçe ile bana ana baba oldular. Ben de yarım Kürtçe ile onlara sırdaş oldum yoldaş oldum..Haberin devamını okumak amacıyla görsele doku44nun

Üç senenin sonucunda tayinim memleketime Bolu'ya çıktı. Ayrılığımız ağıtlarla, gözyaşlarıyla oldu. Bolu'ya yuva kurdum evlendim. İmmihan Anama davetiye gönderdim. Davetiyeye çeyrek altını bantlamış bana gönderdi. Akrabalarım şok oldu. "Bu iyi mi vefa? Bizim buralarda pek görmediğimiz şey" dediler. Çok ama çok duygulandım. Bir süre sonrasında oğluma hamile kaldım. İmmihan Ana'ya telefon açtım söyledim. Havalara uçtu zılgıt çekti. "Torunum olacak" dedi. "Söz ver torunumun 40'ı çıkar çıkmaz Pütürge'ye geleceksin, tamam mı?" dedi "Söz" dedim. Bir gün aradım "Kızım yanımda, rahatsızım sesim çıkmıyor. Ben kızıma söyleyeceğim, o da sana ileti atacak." dedi "Tamam" dedim. Hamileliğim süresince yazdım "Çok iyiyim. Biraz rahatsızım ama önemli bir şeyim yok." devamlı yazdım hep güzel cevaplar aldım. Oğlum dünyaya geldi. 20 günlük oldu. Adını Bolulu babam Ahmet ile Pütürgeli Derviş Babamın adı olan Ahmet Derviş koydum... Bu defa görüntülü arayayım İmmihan Ninesine torununu göstereyim dedim. Görüntüde genç bir hanım. "İmmihan Ana" dedim. "Kaybettik" dedi. Yıkıldım. "iyi mi, ne zaman?" dedim "4 ay oldu" dedi. "Ben aylardır kiminle yazıştım peki?" dedim. Kızı, "Anam Züleyha hamile, hastalığımı, perişan olduğumu sakın söylemeyin. Üzülür hamileliğine çocuğuna zarar gelir. Ben yazıyormuş gibi yapın. Ölürsem de doğum yapana kadar gizleyin. Bigün buraya gelirse mezarımın taşına elindeki tebeşşirle ben geldim yazsın yeter." dedi. Ya Rabbim! Bu nasıl bir metanet, bu iyi mi bir şefkat, bu iyi mi bir azamet! Pütürge'nin kızı olmuş Züleyha öğretmen bu Dar-ul Rıfat olan topraklar senin memleketin. Acılar, zorluklar, gurbet yolları beklemiş anaların ayak izleriyle doludur Pütürge.. Bu insanoğlu yürekte iz bırakır.. Gönülde söz bırakır. Arkasından köz bırakır... İşte bu şekilde bir yaşam hikayesi arkadaşlar.. Bir ay önce kaleme alayım dedim. "Züleyha Öğretmen evladına süt veriyor belki üzülür zarar verir" dedim. Boşluğuma geldi telefonunu kaydetmedim, kayboldu. Eğer bu satırları okur irtibata geçerse İmmihan Ana'nın mezarına ben de gideceğim... Ana karnında bir bebeğe zarar gelmesin diye, hastalığını, acısını ve ölümünü bile gizleyip kucaklayan -Kürt,Türk farketmez- toprağımın tüm analarının ayaklarından öpüyorum. Ömür boyu yollarınız İmmihan Analarla Derviş Amcalarla kesişsin!

Reklamlar

istanbulda bir kız öğrenci yurdu önü! Baba kızını yurda bırakıyor,

Bunları da İzleyebilirsiniz